انجمن از دل باور گروهی از پیشگامان صنعت و دانشگاه بیرون آمد؛ کسانی که پس از سال‌های سخت جنگ تحمیلی، ایمان داشتند که با هم بودن تنها راه ساخت آینده است. آنها در فضایی آکنده از امید و انگیزه، نهادی را بنیان گذاشتند که بتواند پلی میان توانمندی‌های فنی کشور و نیازهای ملی باشد. نتیجه این همت، تأسیس انجمنی شد که اعضایش در اجرای پروژه‌های حساس و زیرساختی کشور نقش‌آفرینی کرده‌اند و بخشی از تاریخ صنعتی ایران را رقم زده‌اند.
سی سال از عمر انجمن صنفی کارفرمایی شرکتهای اتوماسیون صنعتی می‌گذرد؛ سی سالی که شاید برای برخی تنها یک عدد است، اما برای من، پر از خاطره، تجربه و لحظه‌هایی است که بخشی از زندگی حرفه‌ای‌ام را ساخته‌اند.
فعالیت من در این مسیر از جایی آغاز شد که قدم به تحریریه و دفتر «مجله‌ی صنعت هوشمند» گذاشتم. انتخاب چنین نامی در آن سال‌ها، نشانه‌ای از دوراندیشی بنیان‌گذاران بود؛ نامی که شاید آن زمان برای بسیاری مفهومی نو و آینده‌نگرانه داشت، اما امروز، در میانه‌ی تحولات دیجیتال، لزوم هوشمندسازی صنایع و بهینه‌سازی منابع، بیش از هر زمان دیگری به یک ضرورت حیاتی برای صنعت کشور تبدیل شده است.
انجمن از دل باور گروهی از پیشگامان صنعت و دانشگاه بیرون آمد؛ کسانی که پس از سال‌های سخت جنگ تحمیلی، ایمان داشتند که با هم بودن تنها راه ساخت آینده است. آنها در فضایی آکنده از امید و انگیزه، نهادی را بنیان گذاشتند که بتواند پلی میان توانمندی‌های فنی کشور و نیازهای ملی باشد. نتیجه این همت، تأسیس انجمنی شد که اعضایش در اجرای پروژه‌های حساس و زیرساختی کشور نقش‌آفرینی کرده‌اند و بخشی از تاریخ صنعتی ایران را رقم زده‌اند.
در این دو دهه حضورم در انجمن، شاهد رفت‌وآمد هیئت‌مدیره‌های گوناگون و تلاش بی‌وقفه‌ی اعضا بوده‌ام. اما چیزی که همواره ثابت مانده، همان باور اولیه است: «باور به ضرورت کار تشکلی و هم‌افزایی جمعی برای توسعه صنعت و پایداری».
امروز، انجمن با بهره‌گیری از تجربه‌های ارزشمند گذشته و اتکا به آخرین فناوری‌های روز دنیا، همچنان در مسیر تقویت صنعت اتوماسیون و هوشمندسازی کشور گام برمی‌دارد.
امروز، انجمن با بهره‌گیری از تجربه‌های ارزشمند گذشته و اتکا به آخرین فناوری‌های روز دنیا، همچنان در مسیر تقویت صنعت اتوماسیون و هوشمندسازی کشور گام برمی‌دارد.
این روزها، در سی‌سالگی انجمن، باز هم در حال عبور از شرایط دشوار هستیم. تازه از یک جنگ ۱۲ روزه عبور کرده‌ایم؛ روزهایی که فشار اقتصادی و بی‌ثباتی بازار، بسیاری از شرکتهای کوچک را در وضعیت شکننده‌ای قرار داده است. تاب‌آوری، نه به‌عنوان یک شعار، بلکه به‌عنوان یک ضرورت، بیش از هر زمان دیگری معنا پیدا کرده است.
تاب‌آوری، نه به‌عنوان یک شعار، بلکه به‌عنوان یک ضرورت، بیش از هر زمان دیگری معنا پیدا کرده است.
در طول این سال‌ها، بارها دیده‌ام که شرکتهای عضو انجمن، چگونه با اجرای پروژه‌های بزرگ ملی، نه‌تنها چرخ صنعت را به حرکت درآورده‌اند، بلکه زیرساخت‌های حیاتی کشور را نیز شکل داده‌اند. امروز که بحران‌های انرژی اعم از برق، آب و گاز؛ به دغدغه‌ی جدی صنعت تبدیل شده‌اند، بیش از همیشه باور دارم که راه عبور از این شرایط، مشارکت واقعی بخش خصوصی در سطوح کلان کشور و بهره‌گیری از راهکارهای فناورانه و تخصصی این شرکت‌هاست. این راهکارها می‌توانند جلوی هدررفت منابع را بگیرند، بهره‌وری را افزایش دهند و کشور را در مسیر پایداری و تاب‌آوری قرار دهند.
برای من، این سی سال فقط تاریخ یک انجمن نیست؛ روایت تلاش جمعی برای صنعتی قوی‌تر، آینده‌ای پایدارتر و ایستادگی در برابر بحران‌هاست. افتخار می‌کنم که بخشی از این مسیر بوده‌ام و امیدوارم در سال‌های پیش رو، همچنان با همراهی اعضا، سهمی در ساختن فردای بهتر برای صنعت ایران داشته باشیم.
